Gili, Bali, Java en Borneo!

Zo, maar weer eens tijd voor een nieuw verhaaltje :). 

Mijn vorige blog eindigde met dat ik plannen aan het maken was om naar de Gili eilanden te gaan. Uiteindelijk ben ik samen met Yasmin naar Gili Trawangan geweest. Erg mooi eiland, waar niet meer te doen is dan snorkelen en feesten, wat we dan ook volop gedaan hebben! Daarna zijn we teruggegaan naar Kuta op Bali. Dit is een soort Lloret de Mar voor de Australiërs en hebben we ons laatste avondje goed gevierd! De dag erna ging Yasmin naar Australië toe, dus was ik weer 'alleen'.
Ik ben voor een paar nachtjes naar Denpasar gegaan om een campingcollegaatje op te zoeken en toen naar Sanur, waar ik weer herenigd werd met Anne-Sophie! 

Na flink bijpraten en chillen op het strand, zijn we voor een paar dagen naar Ubud gegaan. Daar begon voor mij eindelijk het culturele deel van Indonesië! Wij hebben hier koffieplantages gezien (en vele soorten gratis koffie geproefd, hmmmm), rijst terrassen gezien en veel tempels bezocht. Daarna gingen we naar Lovina toe, een plaatsje in het Noorden van Bali waar we dolfijntjes hebben gespot in de vroege ochtend, erg gaaf! Toen werd het maar eens tijd om Bali te verlaten en naar het volgende eiland te gaan: Java!

Dit eiland is een stuk minder toeristisch, wat al te merken was op de boot ernaartoe. We waren de enige níet Indonesiërs op de boot, dus natuurlijk weer de ene foto na de andere. Midden in de nacht kwamen we aan op Java, waar we meteen een tour voor 3 dagen hebben geboekt om de vulkanen Ijen en Bromo te beklimmen. Toen konden we eindelijk na een vermoeiende nacht (we hadden in totaal 8 uur in de bus en boot gezeten) naar ons bedje.
Voor de vulkaan Ijen werden we om 01:00 (!!) opgehaald. Eerst moesten we een heel stuk omhoog lopen in het donker (mooi sterretjes kijken) en toen kwamen we aan bij de krater. Het enige wat we zagen waren blauwe vlammen, want de zwavel in de krater was aan het branden. We daalden af in de krater met mondkapjes op en daar wachtten we op de zonsopgang. In de krater was het ijskoud, mijn handen waren bevroren! De kou voelde weer een beetje als Nederland :). Toen het licht werd zagen we eindelijk de omgeving, en stonden we in een grote krater met een heel mooi blauw zwavelmeer. De kou waard! Er liepen heel veel locals rond die zwavel hakken uit de krater en verkopen. Echt onvoorstelbaar, ze dragen 70 kilo giftige zwavel een paar keer per dag de vulkaan uit, en krijgen er maar een paar euro voor. Het is ook nog eens een goed betaalde baan in hun ogen.. De gedachte 'wat hebben we het toch maar goed in Nederland' is vaak door mijn hoofd gegaan. 
De volgende dag werden we weer vroeg opgehaald om vanaf een viewpoint naar de zonsopgang te kijken en daarna naar de vulkaan Bromo te gaan. De vulkaan was gelukkig niet zo'n heftige klim, maar wel erg mooi! Ze hadden er ook kleine paardjes die je naar de voet van de vulkaan brachten, erg zielig om te zien. Ze waren heel dun en moesten constant vooral de dikke toeristen naar boven brengen, verschrikkelijk. 

Na deze vermoeiende dagen zijn we naar Surabaya gegaan. Daar hebben we mijn achternichtje Firda ontmoet en zijn we een dagje met haar op stap geweest in Surabaya. We zijn naar de ijssalon geweest waar mijn oma vroeger ijsjes at (natuurlijk zelf ook een verrukkelijke coupe naar binnen gewerkt) en naar het ziekenhuis waar mama is geboren. Heel erg apart om een ziekenhuis in Indonesië vanbinnen te zien, het is er heel erg open en warm, geen plek waar ik graag zou willen liggen. Ook enorm rare gedachte dat mijn moeder hier is geboren!     
Daarna gingen we naar het huis van Firda's familie toe. Zo raar om met haar over de verschillen tussen Nederland en Indonesië te praten! Zo zijn zij heel bang voor de politie omdat hij je zomaar een boete kan geven, waarvan het geld ook nog eens in zijn eigen zak gaat. Ze was helemaal verbaasd toen ze hoorde dat de politie bij ons je 'vriend' is. Ook dacht ze dat wij altijd naar Parijs gingen om te shoppen, was het maar waar! Firda had overal witte foundation zitten en blauwe lenzen in omdat ze zo graag westers wilde lijken. Dat wij elk zonnestraaltje meepikken voor een kleurtje, snapte ze niet haha!
Het bezoek bij de familie was heel bijzonder. Er werden 100 foto's van ons gemaakt, alle kindjes uit de buurt kwamen naar ons kijken en wilden zelfs een handtekening. Beroemd zijn voor 1 dag is best leuk :). Het huis waar Firda woont met haar familie is heel klein en rommelig. Dat ik op mezelf woon en mijn familie allemaal behoorlijk ver weg woont, vonden ze heel erg raar om te horen. Dat ik hierna nog 4 maanden alleen ga reizen konden ze al helemaal niet geloven! Bij het afscheid kregen we allemaal kadootjes mee en werd ons op het hart gedrukt om hun en Surabaya niet te vergeten, wat een lieve mensen!

De volgende dag gingen we met de trein van Surabaya naar Yogjakarta. Toen we in de trein stapten, zagen we dat er mensen op onze plekken zaten. Na het vergelijken van onze tickets bleek dat wij een dag te vroeg waren, en onze tickets voor de volgende dag waren! Het ultieme vakantiegevoel zullen we dan maar zeggen: geen idee van dag of datum. Gelukkig konden we onze tickets verzetten naar een trein die later die dag ging, dus hebben we ons 6 uur vermaakt met de wifi en donuts in Dunkin' Donuts op het station. 

Yogjakarta was een erg gezellige stad. Veel backpackers, goedkoop streetfood en een hostel met geweldig ontbijt. Daar zijn we naar de bekende Borobudur tempel geweest, mooi mooi mooi! Natuurlijk werd Blondie Anne-Sophie weer veel aangesproken voor foto's en kon ik als brunette even rustig rondkijken, toch weer een voordeel! 

Na Yogjakarta zijn we met de trein (deze keer goede datum) naar Bandung gegaan. Een erg mooie treinrit door de rijstvelden! In Bandung hebben we onze laatste avondje samen gehad en ging Anne-Sophie weer terug naar Nederland. Bedankt Anne voor een top begin van mijn reis <3! 

Nu begonnen dan mijn 4 maanden alleen reizen, spannend! Ik ben vanaf Bandung gevlogen naar Kuching, Maleisisch Borneo. Toen ik aankwam in het hostel na een vermoeiende dag (ik had 8 uur op Kuala Lumpur airport gewacht voor mijn volgende vlucht) waren ze drankspelletjes aan het spelen en werd er een biertje in mijn handen gedrukt, wat een welkom! Ik zit nu nog steeds in dit hostel, heerlijk niks doen, films kijken en plannetjes maken. 
In Kuching ben ik naar een orang oerang rehabilitatie centrum geweest. De orang oetans leven in het wild, maar er is een plek waar verzorgers eten neerleggen, waar je kunt gaan kijken. Het is dus altijd nog maar de vraag of je ze echt gaat zien. Gelukkig zagen wij er uiteindelijk 7 in totaal en zelfs het grote alfa mannetje, wat erg speciaal was! De dag erna zijn we met z'n 6en naar Bako nationaal park geweest. Dat is een groot stuk regenwoud waar je kunt wandelen. Heel erg mooi om te zien! De enigste dieren die we gespot hebben waren wat kleine aapjes en een enorme spin, dat was een beetje jammer. 

Vanochtend ben ik samen met Daisy van het hostel naar het ziekenhuis geweest. Ze hebben daar elke woensdag een knutseluurtje voor kinderen met kanker en wij hebben geholpen als vrijwilliger. Erg speciaal om er te zijn, en vooral om de kinderen even een leuk momentje te geven tussen alle shit die ze hebben.  
Morgen gaan we met een aantal de berg 'Gunung Gading' beklimmen, ik ben benieuwd!!

Mijn reisplannen zijn ondertussen een beetje veranderd. In plaats van het eiland Sumatra (Indonesië) ben ik nu naar Maleisisch Borneo gegaan. Ook ga ik niet meer terug het vasteland van Maleisië, maar ga ik naar Vietnam! Zoveel goede verhalen over gehoord, dus het visum is aangevraagd en de tickets zijn geboekt. Vanaf 26 november ben ik voor een maandje in Vietnam te vinden. Op 26 december (even niet over nagedacht dat het dan kerst is) vlieg ik naar Thailand, het laatste land van mijn reis alweer! 

Het reizen bevalt me echt ontzettend goed, stiekem zit ik nu alweer aan andere landen te denken waar ik volgend jaar heen wil. Ik ontmoet zoveel leuke mensen hier en het grappige is dat ik dezelfde mensen overal weer tegenkom! Zo vlieg ik zondag naar het noorden van Borneo samen met David die ik op Bali al had ontmoet en met Maartje die ik op Java had ontmoet. Het backpackers wereldje van Azië is in dat opzicht maar klein. 

Liefs uit het relaxte Borneo!